Als je een Cappuccino-rit wilt rijden in het najaar, hoop je dat het droog is zonder veel wind en niet te koud. Een moedig zonnetje erbij zou helemaal mooi zijn. In 2016 was het op 9 oktober precies dát; ideaal weer om die rit dus te rijden.

Bij het Van der Valk-restaurant in Vianen verzamelden zich 9 Cappootjes (waarvan 2 uit België) en als speciale toevoeging een Suzuki Alto Works. Tijdens de koffie zat de sfeer er al direct in en na enkele huishoudelijke mededelingen en het uitdelen van de routebeschrijving tezamen met wat achtergrondinformatie over items in de omgeving, gingen buiten de meeste dakjes open om daarna met maximaal blikveld de eerste dijkweggetjes in te slaan.

Het rivierenland in de driehoek van de snelwegen A2, A15 en A27 (geen onderdeel van de route) leent zich bijzonder goed om met de Cappuccino te verkennen. Aangezien een rivier zich meestal door het land kronkelt, zijn de dijken erlangs gewoonlijk ook niet recht en dat maakt dat je steeds een heel afwisselend beeld voor ogen hebt. En zo reden wij langs de Lek en langs fort Everdingen om daarna even stil te staan bij bunker 599. Uit deze bunker is een stukje uitgezaagd (dat klinkt eenvoudiger dan het is) zodat men er doorheen kan lopen en kan zien hoe het ding is opgebouwd ter bescherming van de "bewoners". Helaas moest hier de Alto afhaken, omdat de zeer grondige restauratie nog niet helemaal perfect bleek te zijn afgerond. Doorrijden kon niet zo goed, dus deze moest terug naar de start waar reparatie kon plaatsvinden. Verder rijdend over de Diefdijk, onderdeel van de Hollandse Waterlinie, kwamen we na enige tijd bij de volgende rivier, de Linge. Even verder was er een mooi punt om nogmaals de benen te strekken bij een herbouwd stuk loopgraaf met geschutskoepel. Daarna langs fort Asperen, door Heukelum, nog een keer over de Linge werd het tijd voor de lunch. Bij herberg de Lingehoeve pauzeerden we enige tijd om een hapje te eten. Na een bijzonder gezellig uurtje reden we verder, afwisselend over dijken en door Hollands laagland. Bij Pinkeveer konden we de derde rivier afvinken, de Giessen. Van dit laatste gedeelte valt weinig te beschrijven behalve dat het plezierig rijden is over de kleine weggetjes met continu variënd landschap. De laatste fase vond voornamelijk langs de Lek plaats, maar we weken er ook een paar keer vanaf om nog even door de "polder" te meanderen. En zo keerden we weer terug naar het beginpunt van waar we -na nog een laatste rondje- met mooie herinneringen weer huiswaarts reden.

Speciale dank aan Ernie, die de meeste voorbereidingen voor deze mooie tocht heeft gemaakt.

(PS. Er gingen geruchten dat een buitenlandrit misschien tot de mogelijkheden gaat behoren. We zullen u zo goed mogelijk op de hoogte houden)