Suzuki Fronte Geschiedenis

Gegevens

Geschreven door Johan

Gepubliceerd: 05 april 2015

Hits: 8109

De geschiedenis van de Suzuki Fronte LC10 die in April 1967 in Japan op de markt gebracht wordt begint eigenlijk al in 1957. In maart 1957 krijgt Suzuki de opdracht van het ministerie van Transport een test auto te construeren als onderdeel van een studie naar de rol en mogelijkheden van een mini auto voor de toekomst. In Januari 1960 wordt het eerste prototype “FA” gepresenteerd, een open tweezitter en in oktober dat jaar gevolgd door de ”FC” een vierzitter. Beide auto’s hebben de motor achterin en achterwielaandrijving.

Gedurende die jaren wordt ook het Japanse autosnelwegnetwerk verder uitgebouwd en de maximale snelheid van Kei klasse auto’s wordt verhoogd van 40 km per uur tot 60 km per uur om ook op de snelwegen te kunnen rijden.

In 1962 wordt een eerste prototype voor een drie cilinder tweetakt motor gemaakt. De drie cilinder heeft een in deze klasse ongebruikelijke gelijkmatige loop vergelijkbaar met een 6 cilinder 4 takt.

 Voor de Fronte LC-10 die in 1967 de Suzulight FEA moet gaan opvolgen worden 3 verschillende motoren overwogen. De al genoemde 3 cilinder tweetakt, Een 2 cilinder tweetakt met een roterende inlaatklep en een 1 cilinder motor ook met een roterende inlaatklep. Uiteindelijk wordt voor de drie cilinder gekozen vanwege zijn mooie gelijkmatige loop.

Begin zestiger jaren wordt er ook een uitstap gemaakt naar de compacte automarkt. In dit markt segment gelden niet de restricties van de Kei klasse voor afmetingen en cilinderinhoud. Het resultaat is de Suzuki Fronte 800 (C10). Deze auto wordt voortbewogen door een watergekoelde 785 cc driecilinder tweetakt en heeft de vormgeving van de Europese GT die op dat moment populair is.

Als opvolger van de FEA wordt een compleet nieuw up-market model ontworpen. Een model dat de jonge werkende klasse moet aanspreken: Een auto met een mooi ontwerp dat 4 personen comfortabel en met een snelheid van meer dan 100 kilometer per uur over de snelwegen kan vervoeren. Meest opvallende aan de nieuwe auto zijn het CoCaCola fles ontwerp van de carrosserie en de plaatsing van de motor: achterin.

Vanaf 1 december 1966 wordt een uitgebreid en intensief test programma doorlopen waarbij de Fronte meer dan 1000 kilometer per dag moet afleggen op de nieuwe test baan in Ryuyo. Ook wordt er getest in Thailand onder tropische temperaturen en in de winterse koude van Hokkaido.

De marketing en verkoop acties voor de introductie van de Suzuki Fronte worden groots aangepakt. Uitgebreide reclame campagnes op ieder medium dat op dat moment beschikbaar is zoals radio en televisie worden ingezet. De verkoop organisatie, die tot dan toe zich voornamelijk op commerciële voertuigen gericht heeft, wordt omgeschoold naar de verkoop van personenauto’s aan de jonge executives. Het thema is: “Een sportieve sedan die het rijden aangenaam maakt”. De eerste levering van Fronte’s aan dealers in Japan vindt plaats op 25 mei 1967. Tegen het einde van het jaar worden er 7000 Fronte’s per maand geproduceerd in drie versies: Standaard, De Luxe, Super De Luxe. Speciaal hiervoor wordt in Augustus 1967 een nieuwe fabriek in Iwata geopend.

Om de verkopen nog verder te bevorderen wordt een speciale marketing actie bedacht. 500 LC10’s worden ter beschikking gesteld aan het publiek voor een proefrit van een week, onder de voorwaarde dat zij een verslag van de test rit moeten maken. 170.000 mensen meldden zich aan voor zo’n proefrit. Het succes blijft niet uit en al in juli 1968 wordt de eerste uitbreiding van de Iwata plant geopend.

In maart 1968 komt een bestel uitvoering van de Suzuki Fronte, de LS10 op de markt. Opmerkelijk is dat de vorm van deze besteller niet lijkt op de Fronte LC10. Om meer laad ruimte te hebben is besloten geen gebruik van de CoCaCola fles lijn temaken.

In november 1968 komt een speciale sport versie van de Fronte op de markt, de Fronte LC10SS. Deze versie heeft een vermogen van 37 PK wat neer komt op 100 PK/Liter en een top snelheid van meer dan 125 Km per uur. Als promotie campagne rijden 2 coureurs, Stirling Moss en Mitsuo Itoh ieder met een Fronte LC10SS de “Road of the Sun” van Milaan via Rome naar Napels met een gemiddelde snelheid van 122 km per uur. Niet slecht voor een auto met slecht 360 cc cilinderinhoud. Een video verslag van deze rit is te zien op YouTube: Milaan-Rome-Napels

Na 151.622 auto's krijgt in april 1969 de Suzuki Fronte LC10 een facelift. Het dashboard wordt iets moderner gemaakt door 2 vierkante klokken in plaats van 1 grote ovale, de contact sleutel wordt van het dashboard verplaatst naar de stuurkolom en de 2 kleurige binnenbekleding gaat terug naar 1 kleur: zwart. Aan de buitenkant worden de sierlijsten in de grille en om de luchtinlaten op de achterschermen vervangen door echte grilles. Van deze gefacelifte versie komt ook een export variant beschikbaar, de Suzuki Fronte LC50 met een 475 CC in plaats van een 360 cc motor. Deze export versie is alleen leverbaar als De Luxe.

In oktober 1970 wordt de opvolger van de Suzuki Fronte LC10 geïntroduceerd, de Suzuki Fronte LC10 II (Sting Ray). De LC10 wordt nog tot mei 1971 geproduceerd. Na de facelift zijn dan nog 196.341 auto's geproduceerd. Het totaal geproducerde aantal komt daarmee op 347.963 stuks.

Gegevens

Geschreven door Johan

Gepubliceerd: 26 februari 2015

Hits: 5225

In 1969 haalt de BV Nimag, importeur van diverse auto en motoren merken, waaronder Suzuki motorfietsen, een Suzuki Fronte LC10 naar Nederland. De auto met kenteken 71-90-GH wordt op 12 september 1969 in de Autovisie getest. De auto wordt op de Rai aan het publiek voorgesteld waarbij een mooie documentatie map inclusief een plaatje met het lied “Go Suzuki and come home happy” aan de belangstellenden wordt aangeboden.

In 1970 en 1971 worden de Suzuki auto’s in 3 a 4 scheepsladingen naar Nederland gehaald. Welke auto’s bij elkaar op de boot staan is af te lezen aan de kenteken nummers. Bekende series zijn de 02-..-JV, 13-..-PK en 08-..-SF. Door elkaar heen vinden we Suzuki Fronte’s LC10 van zowel voor als na de facelift van 1969 en Suzuki Fronte’s LC50 de 500cc export versie.

De Suzuki LC50 is voor de Japanse markt niet interessant omdat de motor te groot is voor de Kei klasse. De auto wordt onder andere geëxporteerd naar Nederland, België Cyprus en Australië. De LC50 krijgt een eigen chassisnummerreeks waaruit af te leiden is dat slecht 1000 exemplaren gebouwd zijn (van de LC10 zijn ruim 200.000 auto’s gebouwd). In de Autovisie van Juli 1970 wordt de Suzuki Fronte LC50 getest. Deze auto met kenteken 02-33-JV is geruime tijd door de directie en medewerkers van Nimag gebruikt voor stadsritten in Den Haag.

In 1971 bestaat de dealerlijst van de Suzuki Fronte uit 21 dealers verdeeld over heel Nederland. De meeste dealers geven aan geen of slechts enkele auto’s verkocht te hebben. Autobedrijf Baco in IJmuiden springt er uit. Dit bedrijf zou alleen ongeveer 50 Fronte’s verkocht hebben. Een deel van de dealers blijkt gerekruteerd te zijn uit de lijst van Toyota dealers. Louwman en Parquis, het moeder bedrijf van de Nimag is de importeur van Toyota in Nederland. In totaal worden volgens bronnen uit die tijd 124 Suzuki Fronte’s in Nederland verkocht.

De Suzuki Fronte wordt ook in België verkocht. Opmerkelijk is dat de auto tot 1974 nieuw in België verkocht is terwijl de auto al sinds 1971 uit productie is. In totaal zijn in België 291 Suzuki Fronte’s verkocht waarvan slechts 2 met 360 cc motor en de overigen met 500cc motor. 

Mede oorzaak van het mislukken van de Suzuki Fronte in Europe is de hoge prijs. In veel tests is dit een punt van kritiek. In Europa moet een kleine auto eind jaren 60 per definitie goedkoop zijn. Voor de Suzuki Kei klasse auto's gaat dat niet op. In die klasse is de Japanse klant bereid te betalen voor luxe als vloerbedekking en een hoofdsteun. Vergelijk dit maar met de luxe kleine auto's van nu zoals bijvoorbeeld de Mini van BMW.  

In 1972 worden de laatste Suzuki Fronte’s in Nederland verkocht. Nimag stopt met het importeren van Suzuki auto’s. De tijd voor 2 takt auto’s lijkt in Nederland voorbij. In 1974 maakt de nieuwe uitlaatgas wetgeving de verkoop van nieuwe auto’s met 2 takt motor zelfs onmogelijk. Het duurt tot 1978 voordat Nimag opnieuw een poging waagt. Op dat moment heeft Suzuki voor de export een complete reeks 4 takt modellen klaar staan. 

Gegevens

Geschreven door Johan

Gepubliceerd: 26 februari 2015

Hits: 4559