Afdrukken

De geschiedenis van de Suzuki Fronte LC10 die in April 1967 in Japan op de markt gebracht wordt begint eigenlijk al in 1957. In maart 1957 krijgt Suzuki de opdracht van het ministerie van Transport een test auto te construeren als onderdeel van een studie naar de rol en mogelijkheden van een mini auto voor de toekomst. In Januari 1960 wordt het eerste prototype “FA” gepresenteerd, een open tweezitter en in oktober dat jaar gevolgd door de ”FC” een vierzitter. Beide auto’s hebben de motor achterin en achterwielaandrijving.

Gedurende die jaren wordt ook het Japanse autosnelwegnetwerk verder uitgebouwd en de maximale snelheid van Kei klasse auto’s wordt verhoogd van 40 km per uur tot 60 km per uur om ook op de snelwegen te kunnen rijden.

In 1962 wordt een eerste prototype voor een drie cilinder tweetakt motor gemaakt. De drie cilinder heeft een in deze klasse ongebruikelijke gelijkmatige loop vergelijkbaar met een 6 cilinder 4 takt.

 

 Voor de Fronte LC-10 die in 1967 de Suzulight FEA moet gaan opvolgen worden 3 verschillende motoren overwogen. De al genoemde 3 cilinder tweetakt, Een 2 cilinder tweetakt met een roterende inlaatklep en een 1 cilinder motor ook met een roterende inlaatklep. Uiteindelijk wordt voor de drie cilinder gekozen vanwege zijn mooie gelijkmatige loop.

Begin zestiger jaren wordt er ook een uitstap gemaakt naar de compacte automarkt. In dit markt segment gelden niet de restricties van de Kei klasse voor afmetingen en cilinderinhoud. Het resultaat is de Suzuki Fronte 800 (C10). Deze auto wordt voortbewogen door een watergekoelde 785 cc driecilinder tweetakt en heeft de vormgeving van de Europese GT die op dat moment populair is.

Als opvolger van de FEA wordt een compleet nieuw up-market model ontworpen. Een model dat de jonge werkende klasse moet aanspreken: Een auto met een mooi ontwerp dat 4 personen comfortabel en met een snelheid van meer dan 100 kilometer per uur over de snelwegen kan vervoeren. Meest opvallende aan de nieuwe auto zijn het CoCaCola fles ontwerp van de carrosserie en de plaatsing van de motor: achterin.

Vanaf 1 december 1966 wordt een uitgebreid en intensief test programma doorlopen waarbij de Fronte meer dan 1000 kilometer per dag moet afleggen op de nieuwe test baan in Ryuyo. Ook wordt er getest in Thailand onder tropische temperaturen en in de winterse koude van Hokkaido.

De marketing en verkoop acties voor de introductie van de Suzuki Fronte worden groots aangepakt. Uitgebreide reclame campagnes op ieder medium dat op dat moment beschikbaar is zoals radio en televisie worden ingezet. De verkoop organisatie, die tot dan toe zich voornamelijk op commerciële voertuigen gericht heeft, wordt omgeschoold naar de verkoop van personenauto’s aan de jonge executives. Het thema is: “Een sportieve sedan die het rijden aangenaam maakt”. De eerste levering van Fronte’s aan dealers in Japan vindt plaats op 25 mei 1967. Tegen het einde van het jaar worden er 7000 Fronte’s per maand geproduceerd in drie versies: Standaard, De Luxe, Super De Luxe. Speciaal hiervoor wordt in Augustus 1967 een nieuwe fabriek in Iwata geopend.

Om de verkopen nog verder te bevorderen wordt een speciale marketing actie bedacht. 500 LC10’s worden ter beschikking gesteld aan het publiek voor een proefrit van een week, onder de voorwaarde dat zij een verslag van de test rit moeten maken. 170.000 mensen meldden zich aan voor zo’n proefrit. Het succes blijft niet uit en al in juli 1968 wordt de eerste uitbreiding van de Iwata plant geopend.

In maart 1968 komt een bestel uitvoering van de Suzuki Fronte, de LS10 op de markt. Opmerkelijk is dat de vorm van deze besteller niet lijkt op de Fronte LC10. Om meer laad ruimte te hebben is besloten geen gebruik van de CoCaCola fles lijn temaken.

In november 1968 komt een speciale sport versie van de Fronte op de markt, de Fronte LC10SS. Deze versie heeft een vermogen van 37 PK wat neer komt op 100 PK/Liter en een top snelheid van meer dan 125 Km per uur. Als promotie campagne rijden 2 coureurs, Stirling Moss en Mitsuo Itoh ieder met een Fronte LC10SS de “Road of the Sun” van Milaan via Rome naar Napels met een gemiddelde snelheid van 122 km per uur. Niet slecht voor een auto met slecht 360 cc cilinderinhoud. Een video verslag van deze rit is te zien op YouTube: Milaan-Rome-Napels

Na 151.622 auto's krijgt in april 1969 de Suzuki Fronte LC10 een facelift. Het dashboard wordt iets moderner gemaakt door 2 vierkante klokken in plaats van 1 grote ovale, de contact sleutel wordt van het dashboard verplaatst naar de stuurkolom en de 2 kleurige binnenbekleding gaat terug naar 1 kleur: zwart. Aan de buitenkant worden de sierlijsten in de grille en om de luchtinlaten op de achterschermen vervangen door echte grilles. Van deze gefacelifte versie komt ook een export variant beschikbaar, de Suzuki Fronte LC50 met een 475 CC in plaats van een 360 cc motor. Deze export versie is alleen leverbaar als De Luxe.

In oktober 1970 wordt de opvolger van de Suzuki Fronte LC10 geïntroduceerd, de Suzuki Fronte LC10 II (Sting Ray). De LC10 wordt nog tot mei 1971 geproduceerd. Na de facelift zijn dan nog 196.341 auto's geproduceerd. Het totaal geproducerde aantal komt daarmee op 347.963 stuks.

Hits: 5190