Een aantal mensen leek het een goed idee om eens een wat langere rit te doen met de klassieke Suzuki's. Gekozen werd voor de Ardennen, niet te ver weg maar toch echt buitenland (voor de Nederlanders)  De plannen stonden al een tijdlang op deze site, maar óf het Hemelvaartweekend is
minder geschikt voor zoiets, óf lang niet alle Suzuki-eigenaren weten het te vinden, maar uiteindelijk hebben zich dan toch 5 koppels aangemeld. 
Vrijdagavond werden wij ter plaatse verwacht en de route ernaar toe was over de Belgische buitenwegen al een plezier om te rijden. Op de binnenplaats van ons verblijf in Cherain, Gouvy, konden alle auto's een plekje vinden en al gauw werden de wederzijdse belevenissen van de afgelopen tijd uitgewisseld. Na de maaltijd, door top-kok Laura met enkele hulptroepen geserveerd, was het buitenzitten aan de picnictafel en vloeide de Chouffe rijkelijk.

De zaterdag begon met een ontbijt dat was samengesteld en vers werd aangeleverd door de beheerder van de locatie. Daarna reden we gezamenlijk richting Bastogne over soms spannende weggetjes die Arjan op een of andere manier weet te vinden. Gelukkig reed hij zelf voorop in zijn kanariegele Suzuki Fronte, die je gewoon op gehoor kon volgen. In Bastogne hebben we het oorlogsmuseum bezocht en daar best wel een tijd doorgebracht.

Zo lang eigenlijk, dat de geplande rit naar stad Luxemburg er niet meer in zat. In plaats daarvan hebben we de lange route genomen naar een supermarkt in Gouvy om wat extra Chouffe in te slaan. 'Thuis' voegden we ons bij Ernie, die wat eerder was teruggereden uit Bastogne wegens licht zieke zoon Alain. Zij besloten om zaterdagavond voortijdig weer naar huis te gaan omdat van activiteiten toch niet voldoende sprake zou zijn. Jammer dat zijn slappe conditie juist in dit weekend kwam.

De maaltijd en de avondborrel buiten waren weer in gelijke mate zowel lekker als gezellig. En dan is het alweer zondag, de terugreisdag. Na een soortgelijk ontbijt als de dag ervoor, rijk gesorteerd, werd er driftig ingepakt. Over de beroemde Belgische landweggetjes (na 'Bastogne'  begrijp ik waarom de wegen vaak van zo matige kwaliteit zijn. Ze zijn er denkelijk nog niet aan toe gekomen om overal de oorlogsschade te herstellen. Of ze vinden het niet zo belangrijk) reden we naar fort Eben-Emael ter hoogte van Maastricht waar we een uitgebreide, Nederlandstalige rondleiding kregen. De gids Walco deed dat bijzonder levendig en enthousiast. 

Dat we daar enkele uren hebben doorgebracht, zegt wel iets. Op sluitingstijd moesten we echt wel een beetje aan de terugreis gaan denken en team Bram was tegen half negen weer op het eigen woonadres, terugkijkend op een soepel verlopen weekend en in zo'n korte tijd toch een heleboel gezien hebbend.

Dit is een beetje in vogelvlucht wat we gedaan hebben en we hebben ervan genoten, toch Laura&Johan, Leo&Arjan, Moniek&Pieter, Ernie&Alain?

Dank aan jullie allen voor je aanwezigheid en bijdragen, en tot ooit op een eventuele volgende locatie,
Bram&Ingrid.