In 1989 toonde Suzuki op de Tokyo Motor Show voor het eerst een prototype van de Cappuccino. Uiteraard waren hiervoor al vele schetsen in de prullenbak verdwenen. De auto moest wel voldoen aan de Japanse fiscale regelgeving van de "Kei-klasse". Auto's die in die klasse willen vallen moeten aan een aantal regels voldoen.
Die regels zijn in de loop van de jaren wel met de tijd meegegaan. In 1989 mag een "Kei-klasse" auto niet langer zijn dan 3 meter en 30 centimeter, niet breder zijn dan 1 meter en 40 centimeter en de cilinderinhoud mag niet meer dan 660cc zijn. Ook moet de snelheid begrensd zijn op 140 km/uur.
De eerste kennismaking van de Cappuccino met het Japanse publiek was overweldigend. Een sein voor de marketing mensen van Suzuki om serieus met dit ontwerp door te gaan. Na ongeveer 2 jaar denken en een aantal veranderingen met betrekking tot de veiligheid (ongeveer 200 kg zwaarder in gewicht), verlichting en een aangepast dashboard stond er in 1991 een serie-rijp model op de Tokyo Motor Show. Dit model kreeg het type nummer EA11R mee.
De Cappuccino die geproduceerd werd in de Kosai fabriek was alleen voorbestemd voor de Japanse markt waar de Cappuccino vanaf november 1991 verkrijgbaar was. In 1992 verscheen de Cappuccino plotseling op de Birmingham Autoshow in Engeland, en in 1993 ook op de RAI te Amsterdam. Hier in Europa kreeg de auto ook enorm veel belangstelling, zowel van de pers als van het publiek. Jammer genoeg eindigden alle geschreven artikelen met de tekst: "Helaas maar hij komt niet naar Nederland".
De Cappuccino heeft alles in zich van een echte sportauto, maar dan wel in "Kei-klasse" formaat. De 660 cc driecylinder motor met 12 kleppen en turbo intercooler zorgt samen met het lage gewicht van slechts 725 kg voor een acceleratie van 8,8 seconden van 0 naar 100 km/uur. Zoals dat bij een echte sportauto hoort heeft ook de Suzuki achterwiel aandrijving. Doordat het motorblok ver naar achteren gebouwd is met daar achter nog de versnellingsbak, cardan en differentieel ontstaat een ideale gewichtsverdeling van 50%-50% bij dubbele bezetting. Voeg daar de heerlijk directe en lichte bediening bij en je hebt een "kart voor op de openbare weg".
Dat het gewicht van de Cappuccino zo laag is komt mede door het gebruik van aluminium plaatwerk delen voor de motorkap, achterklep en de rol-bar.
Niet alleen de motor van de Cappuccino is bijzonder, ook de cabrio kap is dat. De cabrio kap bestaat uit 3 panelen die in de kofferbak opgeborgen kunnen worden en een naar beneden te klappen achter ruit. Door deze constructie kan de auto op 4 manieren gereden worden:
- als dichte coupe
- als T-bar door het uitnemen van de 2 buitenste panelen
- als Targa door het uitnemen van alle 3 de panelen
- als vol cabrio door het uitnemen van de panelen en het neerklappen van de achterruit.
Coupe | Targa | Cabrio |
Door de overweldigende belangstelling in Birmingham en Amsterdam wordt besloten om de Cappuccino toch geschikt te maken voor de Europese markt. In totaal zijn 23 aanpassingen nodig om de auto in Europa te mogen verkopen. 1182 Cappuccino's worden naar Engeland verscheept in de kleuren rood en zilver in een verhouding van 8:2. In de periode van 1993 tot en met 1995 worden 1110 Cappuccino's in Engeland verkocht. De overige 72 worden doorgeleverd naar onder andere Nederland en België.
In 1995 brengt Suzuki een nieuwe versie van de Cappuccino uit. Deze versie krijgt het type nummer EA21R mee. De verschillen zitten met name onder de motorkap. De motor van de EA21R is van aluminium, heeft een distributie ketting in plaats van een riem en is naar keuze ook met een automatische versnellingsbak leverbaar. Deze motor levert een iets hoger koppel dan de EA11R motor maar evenveel pk's, Omdat de emissie eisen in Europa in 1995 opgeschroefd worden belsuit Suzuki dat het te duur is om de Cappuccino nog aan deze nieuwe eisen aan te passen. De EA21R wordt daarom niet gehomologeerd voor Europa en de verdere import stopt.